هشت

شمع را تا نفسی هست بجا، باید سوخت

 

بی‌دل دهلوی

بازی با نور و سايه‌ها

عكس از: ن . الف

هفت

بوی آدمی گرفته‌اند اينها. سيگار هم بوی آدمی دارد. ته سيگار وقتی توی زير سيگاری له می‌شود، مثل ما می‌شود

خانه روشنان / هوشنگ گلشيری

سلف پرتره از: ن . الف

شش

و ما، از حفره‌ای به حفره‌ی ديگر می‌شتابيم. و ما تا ابد، پيدا نمی‌شويم. گمگشته‌ی خانه‌زاد خواب‌های آشفته؛ ما هيچ‌وقت پيدا نمی‌شويم

 

عكس از: ن . الف

اصفهان، مهر 89

پنج

روزی که رفت بر باد ، روزی که ماند در یاد

سلف پرتره

چهار

نيمه‌ی تاريك ِ ما

ه

ه

عكس از: ن . الف

سه

فكر می‌كنم هميشه، هر جا، يك چيزی هست كه پيدا نيست، مثلن پشت درخت‌ها _ حالا اگر هم شب نباشد، نباشد _ خوب چيزی هست، يا حالا و پشت اين پرده‌های كشيده‌ی شده‌ی پنجره‌ی بسته‌ی من

نمازخانه‌ی كوچك من / هوشنگ گلشيری

سلف پرتره از: ن . الف 

دو

اينجا

دريچه‌ايست
و پروانه‌ای
كه پر پر
می‌شود

.

عكس از: ن . الف

يك

پرده افتاد

صحنه خاموش

...

و من

كه بازيگر مات اين صحنه بودم

...

شگفتا!‏

كه را بخت ِ آن داده‌اند

كه چون من

تماشاگر بازی ِ خويش باشد؟

ه . ا . سايه

عكس از: ن . الف