سی و سه

يه جای ِ زخمی دارم رو شقيقه‌م ...

سلف پرتره

سی و دو

...

سی و يك

ما كه رفتيم نگران ...

سی

من بوسه می‌زنم

بيست و نـُـه

سوگ

سلف پرتره

بيست و هشت

...

بيست و هشت

حذف شد

 

بيست و هفت

روژا

يعنی كه روز

يعنی كه روشنایی

بيست و شش

اوهام / چهار

سلف پرتره

بيست و پنج

برای وقتی كه نباشند

بعد از اين همه سال

سلف پرتره

بيست و چهار

اوهام / سه

بازی با نور در خيابان فرعی

بيست و سه

اوهام / دو

بيست و دو

و تقه‌ی در
که پاسخي ندارد ... 

پرويز اسلامپور

يزد / تفت

بيست و يك

رج می‌زنم...

بيست

گنبد دوار

بقعه‌ی شيخ صفي / اردبيل

نوزده

...

هجده

گذر

  

هفده

اوهام

شانزده

مادر

 " شب رو بايد بی چراغ روشن كرد"
مادر / علی حاتمی

پانزده

  ...

چهارده

روزی که برف سرخ ببارد ز آسمان

...

صائب

عكس از: ن . الف

سيزده

 

دنيای ترسناكی‌ست؛ اين حقيقت بديهی نياز به اثبات ندارد.

+ تونل / ارنستو ساباتو

 

 سرگيجه

عكس از: ن . الف

دوازده

 

  ...

سلف پرتره از: ن . الف

يازده

و اين منم

زنی تنها

در آستانه‌ی فصلی سرد

در ابتدای درك ِ هستی آلوده‌ی زمين

و يأس ساده و غمناك آسمان

و ناتوانی اين دست‌های سيمانی

 فروغ فرخ‌زاد

سلف پرتره از: ن . الف

دَه

بايد در سكوت چيزی را هضم كنی، چيزی را ببلعی و هضم كنی. چيزی كه بيخ گلويت گير كرده است

سلف پرتره از: ن . الف

نـُـه

اراك

چهارشنبه، دوازده آبان يك‌هزار و سيصد و هشتاد و نـُـه

آسمان، فرود آمده بود

عكس‌ها از: ن . الف

هشت

شمع را تا نفسی هست بجا، باید سوخت

 

بی‌دل دهلوی

بازی با نور و سايه‌ها

عكس از: ن . الف

هفت

بوی آدمی گرفته‌اند اينها. سيگار هم بوی آدمی دارد. ته سيگار وقتی توی زير سيگاری له می‌شود، مثل ما می‌شود

خانه روشنان / هوشنگ گلشيری

سلف پرتره از: ن . الف

شش

و ما، از حفره‌ای به حفره‌ی ديگر می‌شتابيم. و ما تا ابد، پيدا نمی‌شويم. گمگشته‌ی خانه‌زاد خواب‌های آشفته؛ ما هيچ‌وقت پيدا نمی‌شويم

 

عكس از: ن . الف

اصفهان، مهر 89

پنج

روزی که رفت بر باد ، روزی که ماند در یاد

سلف پرتره

چهار

نيمه‌ی تاريك ِ ما

ه

ه

عكس از: ن . الف

سه

فكر می‌كنم هميشه، هر جا، يك چيزی هست كه پيدا نيست، مثلن پشت درخت‌ها _ حالا اگر هم شب نباشد، نباشد _ خوب چيزی هست، يا حالا و پشت اين پرده‌های كشيده‌ی شده‌ی پنجره‌ی بسته‌ی من

نمازخانه‌ی كوچك من / هوشنگ گلشيری

سلف پرتره از: ن . الف 

دو

اينجا

دريچه‌ايست
و پروانه‌ای
كه پر پر
می‌شود

.

عكس از: ن . الف

يك

پرده افتاد

صحنه خاموش

...

و من

كه بازيگر مات اين صحنه بودم

...

شگفتا!‏

كه را بخت ِ آن داده‌اند

كه چون من

تماشاگر بازی ِ خويش باشد؟

ه . ا . سايه

عكس از: ن . الف